Stało się! Kolejny rekonesans tras Izerskiego Weekendu Biegowego już za nami. Zebrała się spora ekipa Reglowiczów i miłych gości. Mała gromadka ruszyła na trasę dyszki, a zdecydowana większość postanowiła zmierzyć się z Wielką Pętlą.
Pogoda cudownie nas dziś rozpieszczała. Słońce wyglądało zza chmurek i powiewał rześki wietrzyk. Takiej aury życzymy Wam podczas lipcowych zawodów!
Ruszyliśmy spod dworca PKP, ale już na słynnej kostce brukowej znaleźli się oszuści! Najpierw skrócił trasę Generał, niby, że w szczytnym celu, że zdjęcia robi. Za nim przez krzaki przedarła się na skróty Perfekcyjna, ale ona to zwyczajnie z lenistwa, żeby się nie przemęczać! A za nimi ruszyły kolejne leniuchy! A zawodnikom to każą po bożemu biegać wyznaczonymi trasami! 
Potem Karoli coś sił zabrakło i ruszyła od Plątaniny na trasę dyszki. Szczęście, że Mała Gosha z nią była, to wspierała dziewczę mentalnie. Dobrze, że urlop za pasem, to sobie odpocznie i sił nabierze na dalsze harce!
No i tak sobie biegliśmy, biegliśmy, biegliśmy… Czasem z jęzorem na wierzchu, czasem z wiatrem we włosach. Prezes odpytywał wszystkich z bieżącego tętna, spowalniał nadgorliwych, poganiał maruderów i jak zwykle dziarsko pokrzykiwał o biodrach do przodu, pracy rąk, nóg i stóp. Generał biegał od grupki do grupki z marsową miną i nie reagował nawet na zalotną kitkę Perfekcyjnej i radosne uśmiechy Reglowiczek.
I tak zaliczyliśmy wszystkie punkty Wielkiej Pętli Izerskiej: od Chatki Robaczka, Ścierniska, przez Rozdroże pod Cichą Równią, Kopalnię kwarcu „Stanisław” i z powrotem do dworca kolejowego. Podjadaliśmy czekoladę i popijaliśmy dające mocy magiczne napoje z kociołka Panoramiksa. A na mecie… tamdaradam… czekało ciacho i arbuzy! Czekała też Ania K., która z kijkami przemierzała trasę dyszki i raźno wraca do formy.
I tyle to było atrakcji. Kto był, miał frajdę. Kogo nie było, niech żałuje. A kto chciałby do nas dołączyć, to zapraszamy! Bo kochamy bieganie! 
